Maximianus werd in 286 tot 'augustus' verheven door keizer Diocletianus, die begreep dat de verdediging van het rijk niet door één man geregeld kon worden (later kwamen daar nog twee 'caesares' bij; het begin van de 'tetrarchie'). Maximianus kreeg de heerschappij over de westelijke provincies. In 305 deed Diocletianus afstand van het purper, en dwong Maximianus hetzelfde te doen. Deze laatste legde zich neer bij die beslissing, maar greep de opstand van zijn zoon Maxentius (306) aan om opnieuw de macht te grijpen. Toen deze twee onenigheid kregen (308), vluchtte de oude keizer naar zijn schoonzoon Constantijn de Grote in Gallië en vond zich opnieuw gedwongen af te treden. In 310 deed hij een laatste greep naar de macht door een opstand te organiseren tegen Constantijn in Marseille. Hij stierf tijdens de belegering.